Konferencja „Energia słoneczna – żyjąc w harmonii z naturalnymi zasobami”
27 czerwca 2013 r. w Warszawie miało miejsce spotkanie z Joachimem Golo Pilzem, doradcą projektowym na Światowym Uniwersytecie Duchowym Brahma Kumaris z Abu Road w Radżastanie (Indie) i dyrektorem Solar Research Institute. Było ono poświęcone przybliżeniu działalności Światowego Uniwersytetu Duchowego Brahma Kumaris (Brahma Kumaris World Spiritual University – BKWSU) oraz siostrzanej organizacji charytatywnej, zarejestrowanej w Indiach – World Renewal Spiritual Trust, zajmującej się m.in. rozwojem energetyki odnawialnej. Głównym tematem spotkania był nowatorski projekt budowy cieplnej elektrowni słonecznej w Indiach, będącej przełomem w rozwoju energetyki słonecznej.
Spotkanie rozpoczęła Sonja Ohlsson kierownik ośrodków Brahma Kumaris w Danii i koordynator udziału BKWSU w konferencjach klimatycznych (od spotkania w Kopenhadze z 2009 r. BKWSU uczestniczy w każdej konferencji). Przybliżyła misję Uniwersytetu, którą jest ukazanie, w jaki sposób jednostka może wpłynąć na ochronę środowiska: „Nasze myśli stwarzają nasze postawy, a myśli i postawy wpływają na związki między nami i światem. Dokonujemy wyborów. Nasza inicjatywa mówi, jakie decyzje możemy podejmować co do stylu życia”. Mówiła o znaczeniu świadomej konsumpcji („Mniej znaczy więcej”, „Poprzez przejście na wegetarianizm mamy wpływ na zmiany klimatyczne”) oraz o inicjatywach Uniwersytetu Brahma Kumaris, do których należy m.in. praca nad alternatywnymi źródłami energii oraz badaniu wpływu pozytywnych myśli na jakość i wielkość roślin uprawianych w gospodarstwach ekologicznych.
Joachim Golo Pilz przybliżył problemy i wyzwania, przed którymi stoi współczesny świat. Podkreślił że obecnie zużywamy 1,6 razy więcej zasobów naturalnych, niż Ziemia jest w stanie wytworzyć, a mimo to politycy wciąż mówią, że musimy się rozwijać i przyspieszać. Jeżeli ten trend się utrzyma, to w 2030 r. będziemy zużywali rocznie dwa razy więcej zasobów. Porównał takie zachowanie dojazdy samo¬chodem z prawie pustym bakiem, gdy mimo to „dodajemy gazu”. Przedstawił także dane, z których wynika, że w 2010 r. świat osiągnął szczyt wydobycia ropy i gazu ziemnego. Jednak przewidywania nie są optymistyczne i za 20 30 lat nastąpi załamanie, jeśli utrzyma się obecne zużycie tych surowców.
Poziom subsydiów na energetykę bazującą na paliwach kopalnych i energii jądrowej liczony jest rocznie w miliardach euro. Wystarczy tylko część tej kwoty, by dokonać skoku w rozwoju technologii wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych. Mówił o wyraźnym sprzężeniu zwrotnym pomiędzy degradacją środowiska, biedą i konfliktami na świecie. Co każdy z nas może zrobić z tymi problemami?
Golo zaproponował następujące rozwiązania:
1. Zanim cokolwiek kupimy, pomyślmy, czy naprawdę tego potrzebujemy.
2. Sprawdźmy, czy nie możemy czegoś użyć ponownie.
3. Zmniejszmy indywidualną konsumpcję: ograniczmy podróżowanie samochodami na tyle, na ile możemy, korzystajmy z komunikacji zbiorowej, rowerów, chodźmy piechotą.
4. Segregujmy odpady.
Przedstawił także różne sposoby pozyskiwania energii odnawialnych, które z powodzeniem mogą być stosowane w różnych warunkach klimatycznych i geograficznych. Należą do nich fotowoltaika, podgrzewanie wody promieniami słonecznymi, biomasa, wiatr, woda, pływy morskie i geotermia.
Obecnie na terenie kampusu BKWSU w Radżastanie funkcjonuje instalacja do gotowania wody z wykorzystaniem energii słonecznej. W ten sposób przygotowywanych jest 35 tys. posiłków dziennie. Instalacja jest połączona z konwencjonalnym ogrzewaniem olejowym, które stanowi uzupełnienie systemu, jednak 70% energii do gotowania pozyskiwane jest ze słońca.
Uniwersytet korzysta także z energii elektrycznej produkowanej dzięki ogniwom fotowotaicznym i należy do instytutów zużywających najwięcej energii słonecznej na świecie. Prowadzone są tu także intensywne badania nad kumulowaniem energii. Wykorzystuje się 3 tys. akumulatorów do gromadzenia prądu na noc.
Golo opowiedział także o trwającej budowie słonecznej elektrowni cieplnej, zwanej India One, mającej produkować 1 MW. Elektrownia składa się z 770 sztuk parabolicznych talerzy o pow. 60 m2, działających jak lustra odbijające światło słoneczne i kierujące skoncentrowaną wiązkę na odbiorniki ciepła, które są podgrzewane do 16oo°C. Następnie ciepło będzie wykorzystywane do produkcji pary wodnej poruszającej turbiny.
Magazynowanie energii cieplnej odbywa się pomiędzy 250 i 450°C, a jej uwalnianie może następować na żądanie. Całkowite ciepło będzie wystarczające dla funkcjonowania elektrowni.
Tomasz Nakonieczny – Miesięcznik Dzikie Życie – wrzesień 2013 (9/231)
http://pracownia.org.pl/
Zobacz: Raport na stronie Deutsche Welle – Film Birgit Maaß (english)